Een aantal jaar geleden deed ik deze ontdekking en schreef ik deze blog. En nu, in een tijd waarin je vaak een heleboel ballen tegelijk in de lucht moet houden zou dit zomaar eens een fantastische uitkomst kunnen zijn: Het Aardappelmannetje.
Het liep tegen vijven. Tijd om te beginnen met koken. Vond ik. Vonden de kinderen niet. 5 Stuks waren het vanmiddag, variërend van net 4 tot bijna 9, jongetjes en meisjes door elkaar. Het was druilerig weer, dus het hele spul was binnen. En dat hadden ze wel gezien. “Mamaaaaa, we willen knutselen…. Maar we weten niet waaaaat…..”
Ik zag de bui al hangen. Als ‘knutselmoeder’ zit ik vaak gezellig met mijn kroost aan de tafel. Ook omdat ik het zelf zo leuk vind. Maar Nu. Even. Niet. Nu moest ik gaan koken. Maar de kinderen wilden iets ‘uitdagends’, ‘iets nieuws’, iets ‘anders’. Ik besloot tot een experiment.
Op tafel dropte ik een handvol aardappelen. Tja, die lagen toch al klaar in de keuken. Vervolgens even snel (want dalijk verpietert m’n eten) neuzen in de knutselkast. Op zoek naar kleurige friemels en frutsels. Veertjes, stokjes, oogjes, punaises enz. Ondertussen keken de kinderen vol vraagtekens toe: Wow, wat ging daar nou weer gebeuren, was moeder nu dan tcoh echt helemaal over de kook?! Na een paar minuten lag er een hoopje met verschillende met materialen op tafel. En die aardappels dus. “Jongens, aan tafel!”
Onze keuken is niet open naar de woonkamer toe, dus af en toe sloop ik door n klein stukje gang om te spieken om de hoek van de kamerdeur. Maar zelfs als ik dat niet had gedaan had ik nog wel kunnen weten wat er daar gebeurde. Het gelach, gekwetter en enthousiaste kreten hoorde ik ook in de keuken wel. Wat er in die kamer gebeurde was een groot feest! 5 Kinderen met uiteenlopende leeftijden, samen knutselend met een grote bak vol ogenschijnlijk toevallig samengeraapt materiaal.
En wil jij nou ook BLIJ? Ik gun iedereen dit BLIJ.
“Lieve schatten, jullie wilden iets nieuws gaan knutselen. Tadaaaa, alles kan, alles mag, ik ben heel benieuwd wat jullie hiermee gaan doen. Succes!” 5 Paar grote ogen in grijnzende kindergezichtjes. Ik verdween naar de keuken, het kroost eniszins verbaasd achterlatend.
Onze keuken is niet open naar de woonkamer toe, dus af en toe sloop ik door n klein stukje gang om te spieken om de hoek van de kamerdeur. Maar zelfs als ik dat niet had gedaan dan was het nog wel duidelijk wat er daar gebeurde. Het gelach, gekwetter en de enthousiaste kreten hoorde ik ook in de keuken wel. Het was een groot feest!
Toen het eten in de oven stond waste ik mijn handen, ruimde een beetje kookzooi op en liep ik naar de kamer. En wat ik daar zag… Het klonk niet alleen als een feest, het was een feest! “Mama, dit is echt supergaaf!” “Vet!” “Cool!” 5 Kinderen en een hele club maffe aardappelmannetjes. Variërend van stekelvarken-typetjes van de jongste, tot complete Pokemon-lookalikes van de oudste.
BLIJ. Echt, met hoofdletters blij. Zij blij, ik blij.