Een inkijkje in mijn hoofd:
Ik zie mijn hoofd als een wirwar van weggetjes, een soort doolhof zeg maar.
Ik begin ergens, weet nog niet precies waar ik uit ga komen, maar ik sla al doende steeds weer een ander weggetje in. Soms loop ik weer even achteruit, omdat het weggetje nergens toe leidt of ik toch niet zo blij ben met waar het toe leidt. En dan, floep!, ineens ben ik er. Bij Het Idee. Ik snap ook wel dat dit vrij abstract klinkt, terwijl ik er als beelddenker natuurlijk een heel mooi plaatje bij heb: een soort Dorothy in the Wizard of Oz, huppelend over haar yellow brick road. Daarom zal ik jullie eens met me meenemen over mijn mooie gele paadje.
Een tijdje geleden was ik op Creative life. Heerlijk creatieve inspiratie opsnuiven.
Daar heb ik mijn ogen uit staan kijken bij de stand van Whispering Paper. Papiersnijkunst, wowwww. Ik met mijn vieze-handen-ding (ik hou ervan om m’n handen vies te maken, en zelfs bij ‘schone’ projecten lukt het me vaak niet mijn handen er ongeschonden vanaf te laten komen) vond dit fascinerend. Zo netjes, precies, clean en vooral magisch!
En hup, daar stond ik op mijn gele paadje.
Ik liep een paar stappen, zoekend naar hoe ik dit op mijn eigen manier zou kunnen verwerken. En denk nu vooral niet dat ik daar dan even rustig bij ging zittten he. Nee, dat huppelen gaat gewoon lekker tussen de bedrijven door. Ik zag andere dingen, verwonderde, sloeg op en deelde mezelf ondertussen in mijn hoofd op in verschillende Dorothy’s die alllemaal over andere paadjes huppelden. N lekkere chaos zeg maar, maar o wat geniet ik daarvan.
Toen ik even neerstreek om te lunchen zag ik dat ik een berichtje had gekregen van een klant.
Zij was met haar kinderen aan de slag gegaan met de rollers, uit het voormalige Peuter Projecten Pakket (sorry, niet meer in de shop). En hup, daar sloeg Dorothy ineens weer een nieuw zijweggetje in. Want o ja, die verfrollers, die waren ook zo gaaf! Kinderen die ‘groot’ mochten werken, met ‘echt’ gereedschap. Die al rollende verf konden mengen en zo leerden wat het effect kon zijn van de combinatie van verschillende kleuren. En bijna ongemerkt was Dorothy alweer een bochtje om gegaan. Het bochtje naar de stand van Maak Rotterdam. Ze maakten botanische prints. Mét een verfroller.
En toen begon Dorothy te rennen.
Ik kon haar niet meer volgen, ook omdat haar kleine duplicaat- Dorothytjes ondertussen allerlei andere kanten op aan het rennen waren. Maar dat geeft niks, ik vertrouw erop dat Dorothy haar weg wel vindt op haar yellow brick road in mijn hoofd. Ik kan Alice dan gerust los laten, terwijl ik als Judith dan gewoon mijn ding doe. Eigenlijk wel cool he, dat er in mijn hoofd ‘tig kleine Dorothytjes aan het rennen zijn, en niemand dat aan de buitenakant kan zien. Maar goed, een paar dagen later rijd ik naar mijn atelier. Dat zit zo ongeveer tussen de verschillende bouwmarkten, dus ineens zag ik ergens op een raam een grote afbeelding van rollen behang. Waardoor Alice weer verder huppelde. En ik zag een veld vol gele narcissen. Huppeldehuppel.
En toen stond Dorothy ineens stil. Ze had de uitgang gevonden!
Bij de uitgang lag een grote rol behangpapier uitgespreid. Eromheen stonden kinderen, met in hun handen een verfroller. Met verf in twee tinten groen, maar ook blauw en geel, waren er grote druppels op het papier achtergelaten. De kinderen begonnen te rollen, en onder hun rollers ontstond een mooie groene weide, in alle mogelijke schakeringen groen. En hee, daar verschenen sjablonen. Lentebloemen, uitgesneden uit een plastic vel. Niet zo gedetailleerd als die van Whispering Paper, maar met duidelijk herkenbare bloemvormen. Al deppend met een sponsje op de sjablonen vormden de kinderen de groene weide om in een magische bloementuin. Ze werkten samen, lieten hun werkstuk letterlijk groeien. Ze overlegden waar nog wat van welke kleur moest komen, welke bloemen mooi bij elkaar stonden en of een hoek al vol was of dat er nog wat bij moest.
Alice heeft haar weg gevonden, en vanaf hier mag ik het verder oppakken.
Nu is het de beurt aan mijn handen om ervoor te zorgen dat het plaatje wat ik net bij de uitgang van het doolhof zag om te vormen in een project. Een project waar ik nu al zin in heb om het uit te gaan voeren!
